Συνέντευξη της καθηγήτριας Ματούλας Τομαρά – Σιδέρη στον Αιγυπτιακό τύπο

Για την συνεργασία μεταξύ Παντείου Πανεπιστημίου και Πανεπιστημίου Καΐρου μίλησε  σε συνέντευξη που έδωσε σε Αιγυπτιακές εφημερίδες η καθηγήτρια του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας Ματούλα Τομαρά – Σιδέρη. Παράλληλα τόνισε την ανάγκη για ενίσχυση και διεύρυνση του πλαισίου συνεργασίας σε ακαδημαϊκό και ερευνητικό επίπεδο μεταξύ των δύο χωρών.

Ακολουθούν οι σύνδεσμοι:

أستاذة بجامعة العلوم السياسية باليونان: العلاقات المصرية اليونانية ينقصها التبادل التعليمي والثقافي

أستاذ علوم سياسية يوناني: العلاقة مع مصر ينقصها التبادل التعليمي والثقافي

أستاذ بجامعة العلوم السياسية باليونان: العلاقات المصرية اليونانية ينقصها التبادل التعليمي والثقافي

Η ζωή και το έργο της Αγγελικής Παναγιωτάτου

Οι φοιτήτριες του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Ελπίδα Παπανικολάου και Ιωάννα Σουλιώτη παρουσιάζουν τη ζωή και το έργο της Αγγελικής Παναγιωτάτου.

Η ζωή και το Έργο της Αγγελικής Παναγιωτάτου

Ευεργετισμός. Η σημασία και η επίδρασή του στην εξέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας

Οι Πρυτανικές Αρχές του Παντείου Πανεπιστημίου σας προσκαλούν

στην Ημερίδα με θέμα:

«Ευεργετισμός. Η σημασία και η επίδρασή του στην εξέλιξη

της Ελληνικής κοινωνίας»

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Ώρα: 16:00

Αίθουσα Τελετών «Αριστοτέλης» Παντείου Πανεπιστημίου

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Χαιρετισμός Πρυτάνεως – Καθηγήτριας Ισμήνης Κριάρη

Μουσική εισαγωγή με την πιανίστα κυρία Άδα Σιμάτου-Καρμίρη

με τα έργα: – Σαμψών και Δαλιδά του Camille Saint-Saens

– Chariots of fire του Βαγγέλη Παπαθανασίου

1ο Τραπέζι 16:30-18:00

Συντονίστρια Ισμήνη Κριάρη, Πρύτανις Παντείου Πανεπιστημίου

ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ

Σπυρίδων Καμαλάκης, Καθηγητής. Δρ. ε.τ. , Μέγας Ευεργέτης, Μέγας Άρχων Λογοθέτηςτης των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Ο Ελληνικός ευεργετισμός ανά τους αιώνες

Ισμήνη Κριάρη, Καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου, Πρύτανις Παντείου Πανεπιστημίου

Παρουσίαση του βιβλίου «Ευεργετισμός και νεοελληνική πραγματικότητα – Benefaction in Modern Greece. History and Theory» της Καθηγήτριας Ματούλας Τομαρά-Σιδέρη

Ματούλα Τομαρά-Σιδέρη, Καθηγήτρια Ιστορικής Δημογραφίας, Παροικιακού Ελληνισμού και Ευεργετισμού

Φύση και μεταμορφώσεις του Ευεργετισμού

Ευαγγελία Γεωργιτσογιάννη, Καθηγήτρια Χαροκόπειου Πανεπιστημίου

Παναγής Χαροκόπος και Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

Ιωάννα Ρωμηού, Φιλόλογος, MSc Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων, Υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων, Ίδρυμα «Αικατερίνης Λασκαρίδη»

Ἒργῳ κοὐ λόγῳ τεκμαίρομαι. Η διάχυση της γνώσης, κοινό αγαθό. Οι δράσεις του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη

Δημήτριος Κουρουβακάλης, Υπεύθυνος Τεκμηρίωσης Βιβλιοθήκης, Ίδρυμα «Ευγενίδου»

Ο Ευεργέτης Ευγένιος Ευγενίδης – Το όραμα, η υλοποίηση και προσφορά στην Ελληνική Κοινωνία

2ο Τραπέζι 18:00-20:00

Συντονιστής Νίκος Λέανδρος, Καθηγητής Οικονομικών, Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης

ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ

Πάνος Παπούλιας, Αναπληρωτής Διευθυντής Προγραμμάτων και Στρατηγικής, Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος»

Ποιες είναι οι προοπτικές της Κοινωφελούς Δράσης στο να επιφέρουν θετικές αλλάγες στην Κοινωνία;

Έφη Τσιότσιου, Εκτελεστική Διευθύντρια, Ίδρυμα «Αλέξανδρος Ωνάσης»

Αντιγόνη Μαυραγάνη, Νομική Σύμβουλος, Ίδρυμα «Αθανάσιος και Μαρίνα Μαρτίνου»

Η συμβολή της ναυτιλίας στην κοινωφελή δραστηριότητα: Σκέψεις με αφορμή την ελληνική οικονομική κρίση

Ιωάννα Γιαννοπούλου, Υπεύθυνη Ιδρύματος «Αντώνιος και Ιωάννης Αγγελικούσης»

Το Ίδρυμα Αγγελικούση και οι προοπτικές του

Χρήστος Λαδιάς, Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης Παντείου Πανεπιστημίου

Το Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο Καλλιθέας: Η ιστορία του και η προσφορά του

ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Benefaction in Modern Greece -Theory and History

The communities of the Hellenic diaspora have been the cradle of Modern Greek benefaction. Eminent entrepreneurs acting as benefactors undertake works of common interest, substituting for the official state, collectivities and institutions. The benefactor realises a personal epopee in the service of the common good. Benefaction for him represents a defining passion determining his/her personal and collective functioning.

Benefaction as historical phenomenon continues today, mainly in the form of institutional benefaction.

History, ideology, personal and social mechanisms underlying the practice of benefaction are thoroughly analysed in the frame of the theory that benefactors represent organic intellectuals of the bourgeoisie during the age of its historical ascendency as well as in the present era. of its world hegemony.

Buy the book here. 

Buy the book here. 

Συνεργασία του Παντείου με το πανεπιστήμιο Καΐρου

Μνημόνιο συνεργασίας υπεγράφη μεταξύ των δύο Πανεπιστημίων με σκοπό την εκπόνηση κοινών ερευνητικών δράσεων και την κινητικότητα φοιτητών και καθηγητών στο πλαίσιο του Erasmus International Credit Mobility.

Η σπουδαιότητα αυτής της συνεργασίας, που υπογραμμίζει και την ηγετική θέση του Παντείου στη Μέση Ανατολή, ενισχύεται από το γεγονός οτι το τμήμα Νέων Ελληνικών του Πανεπιστημίου Καΐρου και το αντίστοιχο τμήμα του Πανεπιστημίου Αλ Αζχαρ – με το οποίο είχε ήδη προηγηθεί συνεργασία από το 2016 – αποτελούν τα μοναδικά προγράμματα νέας ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού σε όλη την περιοχή.

Στο πλαίσιο της συνεργασίας των δύο Πανεπιστημίων, ο Αντιπρύτανης του Παντείου καθηγητής Νίκος Λέανδρος πραγματοποίησε διάλεξη με τίτλο «Πολιτιστική δημιουργία στη σύγχρονη Αθήνα» και η καθηγήτρια του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Ματούλα Τομαρά – Σιδέρη με τίτλο «Η ιστορία του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού είναι μια όψη της Αιγυπτιακής ιστορίας».

 

 

Μηχανισμοί και δυναμική στην Ιστορική Δημογραφία – Το παράδειγμα της Λευκάδας τον 19ο αιώνα

Κυκλοφορεί στις Εκδόσεις Παπαζήση το νέο βιβλίο της Ματούλας Τομαρά-Σιδέρη, Καθηγήτριας στο Πάνειο Πανεπιστήμιο, με τίτλο «Μηχανισμοί και δυναμική στην Ιστορική Δημογραφία – Το παράδειγμα της Λευκάδας τον 19ο αιώνα».

Αντικείμενο της μελέτης είναι η εξέλιξη του πληθυσμού στη Λευκάδα τον 19ο αιώνα. Από τη διερεύνηση αυτής της ιστορικής διεργασίας προκύπτουν δύο θεμελιώδη πορίσματα: Πρώτο, η Λευκάδα αντιπροσωπεύει έναν πρώιμο πυρήνα της δημογραφικής μετάβασης προς ένα πληθυσμό σύγχρονου τύπου στον Ελλαδικό χώρο. Δεύτερο, αυτό που συμβαίνει στη Λευκάδα αποτελεί ικανοποιητικό παράδειγμα των μηχανισμών που χαρακτηρίζουν τα δημογραφικά φαινόμενα σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.Στόχος του βιβλίου είναι να συμβάλλει στην κατανόηση αυτών των μηχανισμών μέσα από τη διεξοδική ανάλυση μιας περίπτωσης. Δεδομένου δε ότι οι δημογραφικοί μηχανισμοί εξαρτώνται από το κοινωνικό, ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιό τους, το εγχείρημα απολήγει στην εκπόνηση μιας ιστορικής δημογραφικής μελέτης σε σχέση με την οικονομική και κοινωνική ιστορία και την αντίστοιχη των νοοτροπιών.

Νεότερη Ελληνική Διασπορά και Λημνιακός Ευεργετισμός

Εκδήλωση τιμής για τους Ευεργέτες και Δωρητές της Λήμνου και του Αγίου Ευστρατίου διοργάνωσε η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου σε συνεργασία με την Περιφερειακή Ενότητα Λήμνου, στο χώρο της Προϊστορικής Μύρινας. Στα πλαίσια της εκδήλωσης η καθηγήτρια και Πρόεδρος της Ε.Μ.Ε.ΔΙΑ. βραβεύθηκε για την ομιλία της από την Περιφερειάρχη Β. Αιγαίου Χριστιάνα Καλογήρου

H ομιλία της καθηγήτριας Μ. Τομαρά – Σιδέρη με τίτλο:

Νεότερη Ελληνική Διασπορά και Λημνιακός Ευεργετισμός

The new image of benefaction in the 21st century*

Aside

The English edition of Professor Matoula Tomara-Sideris’ book on the history of benefaction in Modern Greece is coming out soon

The phenomenon of Greek communities abroad in the 18th, 19th and 20th century constitutes an exemplary cradle of benefaction and highlights its significance in the formation of modern Hellenism. Benefaction flourished in the communities through the action of outstanding entrepreneurs of the diaspora, who lived and served the community structure and community life. It is ascertained indeed, that their function shares common characteristics regardless of specific conditions such as place, time, means and purpose. In the present, historic reality generates conditions which render benefaction deeds a necessity. Nevertheless, the way benefaction function is materialized in the 21st century society bears unique historical and operational features. In the past, the benefactor used to personally undertake the accomplishment of a social work, substituting collectivities, in a period that the point at issue was the establishment of sovereignty and socio-cultural project of the rising bourgeoisie. Benefaction in the era of globalization In the 21st century, in the era of globalization, which tends to the elimination of national borders, and the bourgeoisie is firmly dominant, in conditions of decline of social cohesion, deep crisis of the welfare state has emerged. Moreover, in modern times, the scales of both social needs and benefaction practice have changed. Foundations have been established, which modify the modus operandi of benefaction, while in parallel they impart an additional role to it, which focuses on the investment and production of new social capital. These shifts in the historical field mainly resulted to the emergence of the ideology and practice of foundational benefaction, which fast developed into a large, planet scale benefaction. This new form and scale of benefaction is operationally implemented through the action of Foundations. For instance, the work of Foundations established by Bill Gates, Warren Buff ett, Pierre Omidyar, Jeff Skoll, Larry Page, Sergey Brin in the U.S.A., and by many others all over the continents, such as the Indians Anji Reddy and J. R. D. Tata and recently the Taiwanese Chang Yung-Fα, constitutes a planet scale and range benefaction. Thus, benefaction function today is mainly mediated and carried on by collective bodies (Foundations). This form of benefaction function, which on a global level started in the early 20th century, today is characterized by the scale and dimensions of the granting capacity. Thus, there is a distinction between Foundations and Mega-Foundations, in which Foundations with a property over one billion dollars are categorized. For instance, in 2015 Bill Gates Foundation exceeded 37 billion dollars in available funds. Both forms of Foundations adopt as their declared aim to intervene in society for its welfare. In this sense, they do not constitute a negation, but a historical evolution of the essence of benefaction. Harmonized with their times, contemporary prosperous Greeks continue an active presence as benefactors, regardless of the change in the way their beneficent function is realized – that is, the fact that beneficent function is not mainly accomplished through personal initiative, but through the work of the Foundations they have established as a prominent tool. Foundations bearing names such as Onassis, Niarchos, Bodossakis, Latsis, Vardinoyannis, Goulandris, Leventis, Laskaridis, Costopoulos etc. materialize the ideology of benefaction, functioning as sui generis collective money-bearing subjects, which contribute to the development and social cohesion, while in parallel they secure their founder’s posthumous reputation. Eloquent illustrations of the modus operandi of foundational benefaction are the following: The Onassis Foundation was established in 1975. It supports Greek studies in universities, research centers, elementary and high schools in various countries abroad (e.g. U.S.A., Australia, France, Italy, Germany, Switzerland, Great Britain, Egypt, Turkey, etc.). It provides scholarships to Greek postgraduate students and candidate Ph. doctors, as well as to foreign university professors and researchers. At the same time, it supports the cultural and academic activities of the Onassis Foundation branch in New York. In the health sector, it fully covers the needs of the Onassis Cardiac Surgery Center of Athens. In 2010, the Onassis Cultural Center was inaugurated in Athens. It is a cultural center which hosts and supports numerous activities and artists. The Stavros Niarchos Foundation was established in 1996. It supports education, health, sports, arts and culture, as well as social welfare. In 2016, the Stavros Niarchos Cultural Centre has been inaugurated. It includes the National Library, the National Opera, while it hosts artistic, educational and entertaining activities. The Bodossakis Foundation was established in 1972. It supports the promotion of education, and of health care for the financially deprived classes, and the protection of the natural environment. It provides scholarships for postgraduate studies in various fields, in Greek or foreign universities. The “Fondation Latsis Internationale”, established in Geneva in 1975, awards since 1983 the Latsis Prize to four academics, one Greek and one European researcher for their contribution to European science and technology. The “Fondation Latsis Internationale” is associated to the Ioannis S. Latsis Foundation, which was founded in Athens in 2005. It finances projects supporting education (eg. Latseio School, Psychico College), health (e.g. a wing in the Thriassio Hospital of Eleusis), social welfare, environment, culture. For the promotion of the naval and business history of Greece, in 2007 it created the floating museum “Neraida”. The Marianna V. Vardinoyannis Foundation was established in 1997. It supports education and provides scholarships to Greek students for studies abroad, as well as to foreign students for continuing their studies in Greek Universities. It supports health and cultural heritage. In collaboration with UNESCO it undertakes initiatives on a national and European level, implementing the “We care” project. In addition, Marianna Vardinoyanni herself is the soul of the Association of Friends of Children with Cancer “Elpida” (Hope) which has created hospitalization and care units for these children. The Basil & Elise Goulandris Foundation was established in 1979. Its main aim is to support arts. In 1979, it founded the Museum of Modern Art in the island of Andros. It also provides scholarships for artistic studies. Besides, it created the model home for the aged “Athens Home” and contributed to the advancement of “Athens Old People’s Home”. The A.G. Leventis Foundation was founded in 1979. It supports educational, cultural and charity aims in Cyprus,Greece and worldwide. It also supports care for the environment, scientific and medical research, preservation of the archaeological monuments and the exhibition of Cypriot antiquities collections in Museums all over the world. The Aikaterini Laskarides Foundation was founded in 2007. It aims to the promotion of the Greek letters, the Greek culture and the Historic and Naval research on a Greek and global level (e.g. China, Holland etc.). The Ioannis F. Costopoulos Foundation was established in 1979. It supports cultural events, education programmes and research projects for the promotion of the Greek culture, the letters and arts within and beyond the Greek territory. In particular, in the modern era of globalization, Foundations embody benefaction ideology functioning as “collective organic intellectuals”, not only in the scale of Greece, but in the scale of humanity. Through their Foundations, the Greek contemporary benefactors (them also) support health, education, research, social care, innovation, natural environment, cultivation of knowledge and art. That is, they function as organizers of culture and society in a national and ecumenical scale. For instance, besides its contribution in Greek initiatives and enterprises, the Stavros Niarchos Foundation has also supported international organizations and initiatives (for children, education, MoMA of New York and numerous other cultural and educational organizations, the Alexandria Patriarchate, the Orthodox Autocephalous Church of Albania etc.). From this point of view, foundational benefaction is a significant subject of the future. And this, from two sides at least: as a subject of the future of culture, since financing, framing and orientation of knowledge and art are determined in a large degree by the choices and acts or omissions of these Foundations. Also, as a subject of the future of the social bond, which is under great stress and redefined in the environment of globalization, and especially in the conditions of the present Greek crisis raging since 2009. Actually, present foundational benefaction represents an historical derivative and today’s dominant form of collective, organizational or institutional benefaction. Its actors are collective entities supported by powerful financial structures – banks, industries, corporations… The beneficent act reaches then a higher level regarding the scale and the tools supporting its materialization.

From personal to institutional benefaction

Thus, contemporary benefactors through their Foundations, which operate as collective organic intellectuals, utilize the tool and power of the organization, so as to accomplish what the individual benefactor used to materialize in the past. It is a historical development of the previous stage, serving similar purposes, by new means, though. Indeed, Foundations represent an impersonal mechanism which is programmed to materialize the will of the one (even absent) “personal other”. Any specific will of the Foundation does not refer to the general aim, but to the managerial choices in reference to the particular work at the time. Foundations reinforce civil society which functions as an intermediate space between the state and the citizen, supporting the willing participation of the individual in society and cultural reality. For instance, reinforcement of civil society has become a part of the strategic goals of the Bodossakis Foundation. In this perspective, in cooperation with Athens Municipality, it materializes the programme “Social Dynamo” for strengthening of organizations and groups of the civil society, with learning, support and networking as a linchpin. In parallel, through the “Giving for Greece” initiative, the Bodossakis Foundation intends to the creation of a wider network of social contribution for securing of a better future for Greece. In the same spirit, since 2013 it operates as an administrator of the programme “We are all citizens”. Through this programme, an amount of 7.3 million euros is given for the materialization of seventy-six works all over Greece, of which 100.000 people are benefited, who belong both in the general population and in socially vulnerable groups. Foundations cover collective needs exceeding the state potential. For example, in the pretext of the economic crisis and the influx of refugees in Greece (situations which had not been predicted), the Stavros Niarchos Foundation materialized the “Initiative against the Greek Crisis” programme, in two phases to the tune of 100.000.000 each (Phase A: 2012-2015 and Phase B: 2015-2016). These resources are distributed as such: Social care 66%, Health and Athletics 24%, Education 8%, Arts and Culture 2%. In a similar direction, in the period of crisis, from 2009 and then, the Bodossakis Foundation has supported more than 300 organizations who deal with distribution of messes, medicare of non-insured social groups and dealing with poverty. In parallel, Foundations undertake a complementary role to that of the state in reference to social economy. That is, through contemporary Foundations, preconditions for the development of social entrepreneurship are boosted. It is an alternative form of entrepreneurship, based on social economy through the re-investment of the largest part of earnings and the creation of new job positions for the citizens. The idea of social entrepreneurship on a global level expanded very fast as a successful practice of a social economy of solidarity.

*Source: The BusinessFile (June-July-August 2017, N.111) – Download PDF

Συνεργασία Παντείου Πανεπιστημίου – Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος

Στα πλαίσια της συνεργασίας των δύο οργανισμών φοιτητές του Παντείου Πανεπιστημίου συμμετείχαν σε πρόγραμμα πρακτικής άσκησης στο Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος. Η ομάδα φοιτητών που εργάστηκε υπό την επιστημονική καθοδήγηση της καθηγήτριας και Προέδρου της Ε.Μ.Ε.ΔΙΑ. Ματ. Τομαρά – Σιδέρη, οργάνωσε και αρχειοθέτησε το Αρχείο Χάρη Τζάλα, το οποίο καλύπτει τις ενότητες:

  • Marine Archaeology
  • Ancient Ships
  • Πλοίο της Κερύνειας
  • Παπυρέλλα
  • Yachting
  • Συμπόσια
  • και Ναυτική Παράδοση

Στο σύνδεσμο ακολουθεί σχετικό δημοσίευμα από το περιοδικό Περίπλους Ναυτικής Ιστορίας με τίτλο “Μια επισκόπηση στο Αρχείο Χάρη Τζάλα“.

 

 

WOMEN, GENDER AND DIASPORIC LIVES LABOR, COMMUNITY, AND IDENTITY IN GREEK MIGRATIONS

H Anna Zielinska, φοιτήτρια στην Πολωνική Ναυτική Ακαδημία στη Gdynia και       υπότροφος  Erasmus για σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο,παρουσιάζει στα Πολωνικά το βιβλίο,

                               WOMEN, GENDER AND DIASPORIC LIVES                            LABOR, COMMUNITY, AND IDENTITY IN GREEK MIGRATIONS

“Women, Gender and Diasporic Lives” jest to książka napisana przez Evangelię Tastoglou. Autorka pochodzi z Grecji, gdyż urodziła się w Pireusie. Jest profesorem i przewodniczącym Katedry Socjologii i Kryminologii, Uniwersytetu Saint Mary w Kanadzie, członkiem the International Development Studies Program and Graduate Program in Women and Gender Studies. Ukończyła międzynarodowe prawo w zakresie praw człowieka, imigrantów i uchodźców. Laureatka wielu nagród i wyróżnień za osiągnięcia naukowe, takie jak the First Prize Greek Ministry of Education. W swoich publikacjach omawia tematy związane z płciom i migracją międzynarodową, migracją grecką, globalizacjom, imigracjom kanadyjską , imigrantami i mniejszościami oraz obywatelstwem, różnicami etnicznymi, wielokulturowościom i antyrasizmem. Jej publikacje są dobrze znane na świecie. Jest autorem wielu artykułów, rozdziałów książek, raportów badawczych. Do jej osiągnięć naukowych należą: Immigrant Women In Atlantic Canada: Challenges, Negotiations, Re-Constructions (2011); The Warmth Of The Welcome: Is Atlantic Canada A Home Away From Home For Immigrants? (2015); Women, Immigration and Violence (2015); Multiculturalism in Canada: Theories, Policy and Debates (2015).
Jednakże najbardziej znaną jest książka pt.: Women, Gender And Diasporic Lives: Labor, Community And Identity In Greek Migrations (2009). Została ona wydana w 2009 roku przez wydawnictwo Lexington Books. Książka obejmuje 14 aspektów kwestii społecznych, płci, emigracji i imigracji oraz roli kobiet i feminizmu. Całość zawiera 290 stron. Kolejne  rozdziały prezentują następujące tematy: Gendering the Greek Diaspora; Gender and Labor; Greek Migrant Women in Germany; Women Networking for Families; The Business of Social Change; The Temptations of New Surroundings; Gender and Diasporic Communities; The Greeks in Canada; Immigration, Socio-Economic Mobility, and Ethnic Identity; Power, Gender, and Generation in a Greek-Canadian Community; Women’s Status in the Greek Colonies of Egypt; Gender and Identities; Living Diaspora “Back Home; Gender and Ethno-Regional Identity among Greek Australians; Black Greeks or White Africans? “Women, Gender, and Diasporic Lives” jest zbiorem artykułów i badań poświęconych kobietom i mężczyznom w diasporze greckiej. Jedenaście członków i współpracowników, wykorzystując różne metody badań archiwalnych, etnografię, obserwację uczestników i analizę ilościową, przedstawia głębokie i bardzo zróżnicowane analizy feministyczne dotyczące różnych aspektów doświadczenia diasporowego w Grecji. Zakres prac obejmuje zasięg geograficzny czterech kontynentów (Ameryka Północna, Europa, Australia, Afryka) i siedem krajów (USA, Kanada, Niemcy, Grecja, Australia, Egipt, Etiopia). Dotyka on zarówno historycznych doświadczeń osób żyjących w diasporach w wyżej wymienionych obszarach świata. Poprzez szerokie tematy pracy kobiet, aktywności społecznej i tożsamości jako ich koncepcji organizacyjnej, autorzy poruszają  kwestie związane z problemami etnicznymi, klasą, pokoleniem i męskością. Szczegółowe studia przypadków opisują kobiety i agencje pracy, budowę instytucji wspólnotowych oraz  negocjowanie i identyfikacje ich  tożsamości. Poprzez pracę wielu współtwórców, książka ta jest cennym źródłem wiedzy i informacji dla wszystkich zainteresowanych płcią, diasporą, pracą czy współczesnymi studiami greckimi. Evangelia Tastsoglou, jako redaktorka, opracowała prace, które oferują wiedzę na temat pojawiających się problemów kobiet i sposobów, które nieuchronnie wpływają na ich życie w diasporze. Fenomenem książki jest jej pionierstwo literackie poświęcone wyłącznie doświadczeniom kobiet w diasporach greckich. Wprowadza kwestie kobiet w diasporze greckiej, zaczyna wypełniać ważne luki w badaniach, rodzi kwestie konsumpcjonizmu mediów, macierzyństwa, przedsiębiorczości i regionalizmu. Książka wnosi istotny wkład w badanie diaspory (języka greckiego), badania kobiet. Zawiera wiele nowych informacji, pytań i odpowiedzi na temat życia w diasporze.

W swojej pracy opierałam się na analizie rozdziału zatytułowanego “Status kobiety w koloniach greckich w Egipcie” napisana przez Matoula Tomar-Sideris.  Jak wskazuje sam tytuł, rozdział ten poświęcony będzie kobietom i migracji podczas greckiej kolonizacji w Egipcie. Obecność Greków w Egipcie sięga czasów przed naszą erą. Historycznie zjawisko to nazywano Wielką Kolonizacją, w której uczestniczyło greckie polis. Była to kolonizacja wybrzeża Morza Śródziemnego i Morza Czarnego od VIII do VI. Autorka opiera się jednak na opisie Greków za panowania egipskiego władcy Muhammada Ali, na początku XIX wieku. Jak sama stwierdza, migracja jest procesem seksualnym, a wspólnota grecka założona w Egipcie na przełomie XIX i XX wieku stanowi kontynuację wielu lat tradycji podróżowania i osadnictwa. Jak wspomniano wcześniej, w niniejszym rozdziale opisana jest rola, status i działania różnych greckich kobiet w Egipcie w XIX i XX wieku. Rozdział ten zawiera analizę na wielu płaszczyznach: społecznej, gospodarczej, kulturalnej i polityczno-historycznej. Stworzenie wspólnoty greckiej w Egipcie na początku XIX wieku stwarzało ogromne możliwości rozwoju gospodarczego i społecznego państwa. Ponadto Grecy inwestowali w bawełnę, transport i przemysł. Pierwsze greckie społeczeństwo w Aleksandrii zostało założone w 1843 roku. Jednakże druga co do istoty grecka ortodoksyjna społeczność powstała w Kairze w 1853 roku. W międzyczasie pojawiły się inne społeczności, takie jak Mansuria, Port Said, Az-Zagazik. Grecy, którzy chcieli bogactwa, osiedlili się we wspólnocie i tworzyli małe wspólnoty braterskie. Kiedy osiedlili się na stałe, wracali do swojego kraju pochodzenia, aby wziąć ślub i powrócić z małżonkom do Egiptu i założyć rodzinę. W tej chwili rola kobiety zaczęła się napędzać. Greckie kobiety były w stanie dobrze przystosować się do wielokulturowego świata egipskiego. Odgrywały szczególną rolę w rodzinie, ponieważ wiele z nich było wykształconych, co poprawiło ich status w społeczeństwie. Rozwój demograficzny był uzależniony od warunków społecznych, demograficznych i historycznych panujących w krajach przyjmujących. Tabele w tym podrozdziale wskazują, że rozwój hellenizmu egipskiego wzrósł z końca XIX wieku do połowy XX wieku, a pod koniec pierwszego stulecia ponownie stanowiły 75% ludności. Na początku XX w. wskazują, że greckie społeczeństwa były pierwszymi i największymi społeczeństwami wszystkich zagranicznych stowarzyszeń wielokulturowych w Egipcie. Jeśli chodzi o podział społeczeństwa na mężczyzn i kobiety, można zauważyć znaczny odsetek populacji płci męskiej przeważającej nad kobietą. Może to wynikać z faktu, że społeczeństwo to było patriarchalne. Niższa proporcja kobiet wynikała również z faktu, że mężczyźni głównie migrowali na ziemie egipskie do pracy zarobkowej. Fakt, że kobiet było znacznie mniej, narzuciło ogromne granice zarówno mężczyznom, jak i całej logicznej strukturze i funkcjonowaniu społeczeństwa. “Życie bez kobiet” spowodowało, że podstawowe struktury społeczeństwa zostały zakłócone, co doprowadziło do szybkiego małżeństwa i założenia małej rodziny. Działalność Greków w Europie doprowadziła do opracowania niektórych modeli rozwoju wspólnoty greckiej. Hellenistyczny kolonializm pozwolił rodzinom rozwinąć strategie rodzinne, które pozwoliły im zachować swoją hegemonię gospodarczą i społeczną w hierarchii hellenistycznej i egipskiej. Autorka podaje przykłady rodzin, w których traktuje się kobiety jako cenny obiekt transakcyjny. Małżeństwa dokonywano między osobami o tym samym materialnym statusie. W rodzinach mniej zamożnych lub biednych rola kobiet była nadal bardzo ważna. W rodzinach niższych klas kobieta uniknęła pracy poza domem, ponieważ taka była zasada egipskiego zwyczaju. Kobieta w tradycji powinna opiekować się domem i rodziną zgodnie z kultem wiary. Nominacje w społeczeństwach greckich odbywały się z szacunkiem i tradycją. Każde nazwisko odnosiło się do sytuacji urodzenia dziecka, w której znaczącą rolę miała klasa i płeć. Wybór imion dla dziewcząt był bardziej dozwolony, ponieważ imiona chłopców musiały pochodzić z religii. W czasach, gdy egipski hellenizm przechodził przez fazę integracji, ważną rolę odegrała Virginia Benaki. Aktywnie uczestniczyła w sprawach kobiet i stworzyła “Greckie Stowarzyszenie Kobiet Egiptu” w celu ochrony zatrudnienia kobiet i ich godności. Ponadto wspierała kobiety, które migrują do Egiptu wyłącznie do celów biznesowych. Popierała walkę z “białą niewolą”, która w tamtych czasach była bardzo niebezpieczna dla kobiet podróżujących. Były one często sprzedawane egipskim kupcom lub zmuszane były do prostytucji. Aby temu zapobiec, Virginia współpracowała z Międzynarodowym Towarzystwem Ochrony Młodych Kobiet i stworzyła schronienie dla greckich kobiet w Aleksandrii i utworzyła sierociniec, gdzie młode dziewczyny mogły się nauczyć szycia i gotowania. Virginia była bardzo aktywna w życiu społecznym. W 1917 r. Stowarzyszenie Kobiet w Kairze, prowadzone przez Athenę Spetseropoulou i Marię Kotsik, założyło przedsiębiorstwo dobroczynne podobne do tego w Aleksandrii, które było szkołą. Była ona przeznaczona dla biednych dziewczyn z Kairu, które mogły  nauczyć się pisać i czytać oraz zdobyć wiedzę, która dałaby im lepszy początek w życiu. Pomimo wielu nowo otwartych i ugruntowanych szkół dziewcząt, można było zauważyć, że chłopcy są jeszcze lepiej usytuowani w hierarchii wykształcenia. Odsetek chłopców uczęszczających do szkół w Aleksandrii zawsze był wyższy od procentu dziewcząt. Pomimo tego, w szkołach podstawowych, wyższych i technicznych uczono pisania i czytania oraz historii, matematyki i języka francuskiego. Wszystko to w celu uzyskania dobrego wykształcenia, a następnie pracy. Edukacja kobiet znacząco wpłynęła na demografię kolonii egipskich i ich rozwój społeczno-kulturowy. Początkowo uczestniczyły one w procesie edukacyjnym, jako nauczycielki. W szkołach wieczornych i weekendowych było o wiele więcej kobiet, które mogłyby poprawić swoje umiejętności w zakresie korespondencji, handlu, higieny lub matematyki. Pisząc o edukacji kobiet, warto wskazać Panagiotatou, która walczyła o podniesienie roli kobiet w społeczeństwie. Zażądała równości na rynku pracy i dostępu do edukacji. Ukończyła szkołę Arsakeion i walczyła o pokonanie bariery uniwersyteckiej, która nadal uważana była za terytorium męskie. Prowadziła szkołę pielęgniarską, w której uczyła zawodu młodych dziewcząt chcących zostać pielęgniarkami w przyszłości. Podczas wojny bałkańskiej wysłano pielęgniarki na front, aby pomóc rannym żołnierzom. Dla tradycyjnego greckiego społeczeństwa egipskiego zaangażowanie kobiet w nauce spowodowało problemy finansowe i społeczne. W miarę rozdzielania rodziny i pracy pozaziemska okupacja spowodowała, że kobiety stały się konkurencją dla mężczyzn, którzy określili rolę kobiet tylko w granicach domowych i sprzeciwiali się ruchom społecznym kobiet. Aby pokazać proces rozwoju kobiet w społeczeństwie, najlepiej wskazać wskaźnik, który wskazuje na ich włączenie do rynku pracy. Korzystając ze spisu ludności z 1897 r., Greckie kobiety, które zarabiały poprzez zatrudnienie, były raczej wyjątkiem. Dane wskazują, że kobiety, zostały sklasyfikowane jako bezrobotne. W późniejszych latach, choć odsetek populacji kobiet wzrósł, nadal stanowiły mniejszość na rynku pracy. Podczas spisu ludności w 1947 r. Nastąpił wzrost liczby kobiet pracujących. Trend wykazał, że prawie każda kobieta podjęła pracę zarobkową głównie w zakresie usług osobistych. To prawie czternaście razy więcej kobiet niż w 1897 roku.

Prezentowane dane wskazują, że rozwój egipskich kobiet pod koniec XIX wieku do połowy XX wieku wyglądał następująco: W czasach, gdy były mniejszością narodową, stanowiły niewielką część kobiet na rynku pracy. Miały mały dostęp do edukacji. W wyniku zmian demograficznych nastąpiła również zmiana na rynku pracy. Kobiety zostały zauważone i stały się coraz bardziej uprawnione w sektorach społecznych i gospodarczych. Od opieki ogniska domowego  do aktywności politycznej stały się coraz bardziej zauważalne w życiu społeczeństwa. Greckie kobiety żyjące w rejonie Egiptu były pierwotnie nazywane akcesoriami dla mężczyzn. Były to dodatki dla każdego, kto był najważniejszy w rodzinie. Kobieta miała za zadanie produkować i wychowywać potomstwo, zaspokajając jego potrzeby i dbając o dom. Przez lata i wydarzenia, z którymi spotkało się społeczeństwo, kobieta zaczęła zyskiwać coraz większe znaczenie. Jej stan był coraz wyraźniejszy. Kobieta  posiadała wiele praw i przywilejów. Nie była już tylko wierną służącą w domu i rodzinie. Stała się silnym i niezależnym elementem sceny politycznej i społecznej. Wiadomo, że wszystkie kobiety nie opuściły domów, aby rozpocząć karierę. Zmiany, które miały miejsce w społeczeństwie, miały na celu pokazania równości mężczyzn i kobiet w społeczeństwie, a nie sprowadzenia ich na boczny tor. Różnorodność społeczno-kulturowa, napięcia polityczne, były wynikiem dynamicznej działalności greckiej w Egipcie. Jednak spadek liczby społeczności osadników powrócił do centrum narodowości i wkładu, a nawet integracji tej części hellenizmu do ścigania rozwoju i modernizacji państwa greckiego. Grecy w jakiś sposób stali się ofiarami rozwoju historycznego, do jakiego byli mocno zaangażowani. Autorka tekstu na samym końcu postanowiła zacytować hasło, które w 1912 roku wypowiedziała Athena Roussaki-Germanou, która odnosiła się do roli kobiety w społeczeństwie. Hasło to brzmiało: “wymyślcie drogę dla kobiet”.